Deze revue was een groot en waarschijnlijk ook duur spektakel als wij op het kaft kijken hoeveel kostuums en decors er kwamen bij kijken.
Dokter Gillain spreekt in zijn biografie "Memoires van een Leuvenaar, 1900 tot 1914-1918 over
"De grote revue die gedurende liefst veertien dagen, kort voor de oorlog 1914-1918 furore maakte in de schouwburg....
Hier vergiste Gillain zich, want opvoeringen grepen plaats in de "Alhambra" de latere zaal ABC in de Vital-Decosterstraat. De traditie van de Leuvense revue werd in de jaren 30 opnieuw opgenomen door de bekende "Mannen van het Boelvarreke" waarover elders in mijn blog meer vermeld wordt (De goochelaar uit de hoed gehaald).
Waar in de revues van het Boelvarreke de taal Leuvens was, en dus op het grote publiek gericht , viel het mij op dat de meeste liedjes en toneeltjes in het Frans waren, en er nu en dan een Leuvens versje in verweven was, wat doet veronderstellen dat de vertoning meer gericht was op de middenklasse, die nog grotendeels Frans sprak. Het was ook de tijd van grote klasseverschillen, van de gangetjes en beluiken en de meeste van deze uitgebuite arbeiders hadden wel wat anders te doen, om het hoofd boven water te houden. Als er al vertoningen en manifestaties werden gehouden voor de arbeiders was dat in de Proletaar in de Mechelsestraat en in de Patria op de Tiensestraat. .
Nochtans zat deze "Revue" vol van leuke en speelse karikaturen van Leuvenaars en hekelt het hier en daar het Leuvens beleid en situaties uit die tijd. Hij geeft een mooi tijdsbeeld weer.
Flaneren in de Statiestraat
Flaneren in de Statiestraat was iets wat de mensen deden op dode zondagnamiddagen. In een tijd dat er geen radio of t.v. was, en na de zondagse maaltijden, gingen de mensen, met hun beste "begogie" (kleding) aan wandelen door de Statiestraat, of huidige Bondgenotenlaan. Ze vertrokken van het centrum tot aan het station en wandelden terug. Sommige gingen iets drinken in de kroegen op de Grote Markt. De dames wandelden fier met hun huwbare dochters aan de arm langs de winkelramen met de hoop een goeie toekomstige partij voor hun kroost te ontmoeten en de families begroetten elkaar of bleven even praten. Ook de uitgang van de kerk, na de ochtendmis was een plaats voor sociale ontmoeting en het uitwisselen van nieuwtjes. Sommige gingen in het café aan de kerk zitten, waar zij zich vergenoegden in een biertje of iets sterkers en de dames moesten het dikwijls doen met iets warms (koffie, thee) of een reep chocolade.
Gillain vertelt : Na de mis - en ik geef toe dat dit vooruitzicht me enige vertroosting bood - daalden wij de "lange trappen "af om zo naar de patisserie te gaan. Een jarenlange traditie is daar spijtig genoeg teloor gegaan, hoewel een opvolger gedurende enkele jaren gepoogd heeft de zaak plichtsgetrouw voor te zetten *. In de jaren 50 en 60 was de winkel "Louis Neefs" nog steeds een goed draaiende zaak, maar Louis Neefs zelf was rond de eeuwwisseling overleden, alhoewel op de koekjesdozen nog steeds zijn volledige naam vermeld werd; Boven de deur ziet men duidelijk Vve (weduwe) Neefs staan.
foto stadsarchief
Revuetekst : De meisjes, flanerend en paraderend in de Statiestraat op zondagnamiddag voor 1914
De Leuvense maskes op zoek naar een man
Elke zondag, juist na de noen,
Is 't in de Statiestraat niet te doen
In fris toilet, wie zijn dat dan ?
De Leuvense maskes op zoek naar een man
Gracieus, en elegant en frivool,
kwetterend als kleine meisjes op school,
en toch zo verleidelijk als 't maar kan
de Leuvense maskes op zoek naar een man
En onder het toezicht van hun moeder
Met een schijnheilige glimlach, hun hoeder,
Zij plagen je met hun blik, zo lief als 't maar kan,
De Leuvense maskes op zoek naar een man
Ze praten over juwelen en dure toiletten
Over trouwen, prestige en veel "galetten"
En ze doen je dromen waarover je niet spreken kan,
De Leuvense meisjes op zoek naar een man
Maar al die luxe is toch een droom,
Men vraagt zich dan ook af zonder schroom,
Wie al die kleren en luxe betalen kan van
de Leuvense meisjes op zoek naar een man
Ondanks hun glimlach die alles belooft
Zet je ze toch maar beter uit je hoofd
Heel wat geraken er toch niet 'an
Gillain spreekt over de patisserie Louis Neefs in de Mechelsestraat, "Vooral Neefs, waarvan de faam zich tot in verre steden verspreidde. De opvolger was de heer Sprimont. Pierre Sprimont is nog steeds in leven en woont in de Sint-Maartenstoren (2010).
Heel wat families maakten , na het middagmaal een wandeling naar het Groeneveld aan de Tervuursepoort of zelfs "La Chasse" via de Naamsesteenweg. En dan had je de oude kantien, met vooraf de dreef, die ook een gezellige en drukke wandelweg was voor de gezinnen;
Geen opmerkingen:
Een reactie posten